Szczur, jak na zwierze przystało...

Jak mnie wkurwia, jak z polskiej mównicy sejmowej padają słowa, w których jestem zrównywana z gównem, a część "kochanych posłów" najchętniej wcisnęłaby mi butem do gardła swoje "prawdy", lub, gdyby powyższe się nie udało, przeprowadziłaby egzekucję za pomocą dwóch metrów sznura.

Po wypowiedziach posłanki Pawłowicz zastanawiam się, jakim cudem nie szczekam na łańcuchu przed domem! Bo jak to tak? W końcu żyję w KONKUBINACIE! Buuu! Tym złym, przeklętym związku, co to niby ma na celu jedynie zaspokajać potrzeby seksualne, bo w końcu na jakiekolwiek uczucia potrzebuję zgody państwa, posłów i biskupa! I to z mężczyzną, który jest dość sporo starszy ode mnie, czyli, kurewstwo, sponsoring i chuj wie co jeszcze!
Jeszcze gorzej! Ja, wstrętny, bezuczuciowy, hedonistycznz, blablabla... wykolejeniec, spotykałam się z osobą, będącą tej samej płci, co ja! Matkoboskoczęstochwsko! Zdrada stanu!
Co więcej - pragnienie powiększenia tego, co śmiem nazywać rodziną, jest mi obce. Zamierzam do końca życia być tym potworem, który biologiczno-społecznych powinności nie spełni, mimo, że narząd do tego posiada, i to w pełni sprawny.
Na dodatek jeszcze, co najgorsze, mam szczerze i głęboko w poważaniu jakąkolwiek identyfikację płciową, szczególnie, jeśli ma być mi wciskana jako szereg ról społecznych i powinności, nakazem takiego, a nie innego wyglądu, postępowania, pociągu seksualnego, pracy zawodowej i bycia dumnym z tego, że potrzebuję tamponów i mam na co założyć stanik.
Szczególnie, że te wszystkie role, powinności i narzucone wartości są mi równie obojętne, jak to, jakie posiadam narządy płciowe.

ZEZWIERZĘCENIE MAKSYMALNE!

No cóż, kolejny powód, by Polskę jeszcze przez długi czas traktować jako kurort urlopowy - nie mam ochoty siedzieć zamknięta w cztereś ścianach, traktowana przez władze, jako człowiek gorszej kategorii, czy zamiatana, jak śmieć, pod dywan.